zondag 6 december 2009

Ergste woord van 2009

2009 is nog niet ten einde, er kan nog van alles gebeuren, toch is het tijd om al melding te maken van 'Het ergste woord van 2009 volgens Mariken'.
In de vaste december-verkiezingsrubriek van Onze Taal noemt tot mijn verbazing niemand van de ondervraagden 'mijn' ergste woord. Men maakt zich vooral druk om het woord 'kopvoddentaks', terwijl dat toch best grappig gevonden is. Maar ja, daar gaat het natuurlijk niet om, bij mooie en lelijke woorden, dat snap ik. Het gaat om de lading. En die is kloterig in dat geval, dat is helemaal waar.

Hier komt-ie dan.
Ergste woord:
Allesje
Zoals het - steeds vaker, help!! - in liefdesverklaringen wordt gebruikt. Het duikt ineens overal op. "Hij is mijn allesje". Of zelfs: "me allessie", als men er een extra koddige en liefkozende draai aan wil geven.
"Bobbelientje, mijn wit-met-roze dwergpoedel, is echt m'n allesje." [sneu hoor!]
"Mijn vriendin Cherry is - snifsnif - echt me allessie. Whèh! Cherry, je bent echt me allessie. Wil je met me trouwen?"
Het is niet leuk om steeds ineen te krimpen, bij een woord. Waarom is dat woord zo bloedirritant? Het irriteert me zo erg, dat ik daar niet eens over wil nadenken. Soms wil je alleen maar boos zijn.

Merkwaardigste taalverschijnsel:
De mysterieuze verdwijning van de 'wederkerendheid' in wederkerende werkwoorden. Het rukt op, vooral met 'zich herinneren', maar ook andere werkwoorden moeten eraan geloven.
"Ik herinner die plaat niet, stond die op 1?"
Nog gekker wordt het in zinnen als deze: "Toen realiseerden we dat het slecht ging met oma." Arme oma, met zulke nare kleinkinderen!
Gelukkig - zwaar sarcasme - wordt het gemis aan wederkerendheid enigszins gecompenseerd door de spontane 'verwederkering' van beseffen. Dat gebeurde in de tweede helft van de jaren '90, en het verschijnsel heeft [zich] inmiddels warm genesteld in het taalbewustzijn van de natie. Des te vervelender dat ik nog altijd licht ineenkrimp als ik het iemand hoor gebruiken, of het zie staan in een artikel. Sommige zaken wennen nooit, besef ik (me) (WHAAH!).

Ik ben blijkbaar nogal negatief ingesteld, want het mooiste woord van 2009 kan ik zo snel niet bedenken. Wordt misschien vervolgd.

Hm, wat zal ik hier eens voor een foto bij plakken? Ha, ik weet het al. Als we toch met lijstjes en verkiezingen bezig zijn:

Favoriete wetenschapper van 2009:
Frans de Waal (zie vaag op foto linksonder in de hoek). Hij gaf onlangs een lezing in Groningen en ik, joepie, zat in het publiek. Dat was omdat bij hem op schoot gaan zittten de lezing misschien te veel bemoeilijkt zou hebben. Ik vind hem echt geweldig.

Favoriete visje van 2009:
Het gemaskerde kogelvisje. Gespot in de Rode Zee. Alleen al voor dit visje zou er ik weer naartoe gaan. Wat een leukerdje (om te zien, verder ken ik hem niet)!

..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten