Gekke liedjes

.... maar hij gelooft niet in háár!

Liedjes waren mijn eerste liefde, op schrijfgebied. Ik heb lang gedacht dat mijn enthousiasme voor liedjes op 26-jarige leeftijd uit de lucht kwam vallen, toen ik ineens een musicalfilmpje maakte, maar dat was niet zo. Ik hield me daarvoor ook altijd al met liedjes bezig. Ik luisterde en verbaasde me. Vooral de relatie tussen de 'ik' en de 'jij' vond - en vind - ik vaak fascinerend.

We zijn geneigd om met de 'ik' mee te leven, vooral als er liefdesleed wordt bezongen. Maar... is die 'ik' wel zo aardig als hij/zij zich presenteert? Heeft hij wel gelijk, met zijn klachten?

Een vroeg voorbeeld, dat ik me nog altijd herinner, was het liedje 'Zeg maar niets meer' van André Hazes. Ik was een puber, toen dat liedje een hit was. Het gaat zo:

"Dit is de laatste keer
Ik weet: jij kijkt nu op me neer (nee, dat is natuurlijk niet aardig van 'jij'. En we geloven op dit punt nog in de goedheid van 'ik')
Maar straks als het beter gaat
Hoop ik dat je voor me staat
Maar dan zie ik jou niet meer staan
En zeg dat je beter kunt gaan
Jij zei: ik blijf je trouw
(En nu komt-ie:)
Ik heb nooit geloofd in jou!"

Nou zeg! Ik kan me wel voorstellen dat ze is weggegaan! Hij heeft nooit in haar geloofd! Hoe zou dat zijn, een relatie met zo'n vreselijk niet-steundend, wantrouwig persoon? Ik zou ook mijn biezen pakken.
En met terugwerkende kracht vind ik in het hele liedje de 'ik' niet meer zo aardig. Lees het nog maar eens terug, met deze informatie in je hoofd. Erg bedenkelijk, allemaal...

Nog zoiets:

Vanmorgen werd ik wakker met een liedje in mijn hoofd. Dat heb ik wel vaker. Dit keer was het 'Kiss and say goodbye', van The Manhattans. De twee hoofdpersonen uit het liedje, de ik en de jij, hebben al een tijdje een overspelige affaire, maar nu is het tijd om afscheid te nemen, vindt de man, die de vrouw daarover toezingt. Hoe pijnlijk het ook is, maar ja, ze hebben beiden nu eenmaal 'banden' en 'verplichtingen':
I've got ties and so do you
I guess this is the thing to do.
Wat goed van hem, denk je dan. Oké, hij is overspelig geweest, dat kan gebeuren, maar nu gaat hij weer het rechte pad op.
Maar... waarom gunt hij dat rechte pad dan niet aan zijn (ex-)minnares?
Want meteen hierna blijkt dat hij voor háár hoopt - hij zegt het bij wijze van troost - dat ze een andere man zal tegenkomen: Maybe you'll meet another guy.
Niet treuren, je komt vast wel weer iemand tegen!
Huh?
Maar zij had toch óók een vaste relatie met een ander? Wil hij nu dat ze wéér overspelig wordt? Met wéér iemand anders? Waarom, in 's hemelsnaam?
Hierover blijf ik lang piekeren. Misschien heeft ze meer seks nodig dan haar man haar kan geven. Misschien is ze verslaafd aan de spanning van het vreemdgaan. Of misschien heeft de tekstschrijver even niet opgelet, in zijn blijdschap om het vinden van nóg een fijn rijmwoord: ha, ik heb het! Guy! (hij had er veel nodig, op 'ai', voor dit lied.)

Vreemde relaties. In gekke liedjes. Een mooie bron van verwondering.
.