Het is zelfs nog gekker: grotemensenboekenschrijvers dansen vaker dan kinderboekenschrijvers. Dat weet ik, want ik heb er ooit een paar gezien, met eigen ogen, op het grotemensenboekenbal. Of zou het zijn dat ze vaker dronken worden dan kinderboekenschrijvers? Op het Kinderboekenbal is niemand dronken. En wie waagt zich nuchter op de dansvloer? Ik dus. En collega/vriendin Loes Hazelaar. En af en toe nog een paar mensen. Mannen! Geen schrijvers natuurlijk, maar partners van schrijvers. Er waren zelfs meer mannen op de dansvloer dan vrouwen, wie beleeft dàt ooit? Op een gegeven moment wel drie, tegen slechts één à twee vrouwen.
Dit moment was trouwens meteen het hoogtepunt, qua bezettingsgraad van de dansvloer.
De vraag is nu: waarom blijven ze het feestje toch zo hardnekkig een 'bal' noemen? Op een bal danst men. Het zou dus beter Kinderboekenpraatfeest kunnen heten.
Het zaalprogramma was gelukkig leuk, dit jaar, met o.m. een gaaf optreden van Mirjam Oldenhave. Over vorig jaar - dit was mijn eerste keer - hoorde ik in de wandelgangen uiterst slechte commentaren gefluisterd worden.
Loes en ik in de zaal, voor het programma begon:
En nog maar een keer Loes en ik:
En na afloop met 'oud'-schrijfgenootje Niki Smit op de foto, altijd leuk, vlak voordat ze naar de tram sprintte:
mooi is dat. ik was er, ben man, schrijver/illustrator, en danste. pff.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt gelijk! Jij was er. Jij danste. En bent schrijver. Ik zal binnenkort maar eens een blogje maken over 'schrijven en de waarheid', want dat wordt tijd, geloof ik.
BeantwoordenVerwijderenWas leuk trouwens, het dansen (en praten).
Mariken!! Dat is een vrolijke foto van ons in de miezerregen! :D
BeantwoordenVerwijderenJe hebt erg gelijk!! Volgend jaar moet er meer gedanst worden, ook door mij haha Maar leuk was het wel! Tot snel!!! XXX