IBB is ook de tijd waarnaartoe alle klusjes worden doorgeschoven die niets met schrijven te maken hebben: 'Dat doe ik straks wel, eerst dit boek af.' Ik weet nu alleen niet meer wat die klusjes waren, en als ik het onverhoopt wel weet, heb ik weinig zin in ze.
Ondertussen heb ik al wel een groot deel van mijn huis opgeruimd en geboend, is een deel van de vloer wegens houtworm vervangen, met alle gevolgen van dien (o.a. kasten uitruimen en opnieuw - beter en leger - inrichten), mijmer ik over een prentenboek en ben ik aan het lezen geslagen.
Ik doe dus best veel.
Maar het voelt als niet-genoeg. Het voelt alsof ik aan het lummelen ben.
Want er kan altijd meer.
Zoals de administratie doen en de post verwerken.
Ik heb een fantastisch functionerend administratiesysteem: alles wat binnenkomt gooi ik op een grote bult. Pas als de stapel omvalt, ga ik de boel sorteren, weggooien en in mappen stoppen. En hup, weg stapel. Ik hoef me zo hooguit twee รก drie keer per jaar in de saaie post te verdiepen.
Het enige probleem met dit systeem is dat het moment waarop de bult valt niet altijd het moment is waarop ik zin heb om de boel uit te zoeken. Waterschapsbelasting, energierekeningen, verzekeringspapieren: het is niet de boeiendste materie.
Bij het zien van de foto denk je misschien dat de stapel nog niet is gevallen, maar dat is hij wel degelijk. Ik heb hem alleen weer even rechtop gezet. Zogenaamd voor de foto. Maar eigenlijk omdat ik er dan nog onderuit kan.Zal ik dan maar?
Of toch maar verder lezen in 'Gebroken soep' van Jenny Valentine?
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten