Het schrijfjaar 2009

Het was een mooi schrijfjaar, 2009. Eén van de bijzonderste gebeurtenissen was mijn trip naar New York, in april, waar ik was uitgenodigd door het PEN World Voices Festival, een ongelooflijk gaaf literair festival, met schrijvers van over de hele wereld. Hieronder zie je mij, onhandig en relaxed tegelijk, zittend in een panel tussen de Neil Gaiman, schrijver van o.a. Coraline, en Shaun Tan, illustrator/schrijver van De aankomst en het recentelijk in het Nederlands verschenen Verhalen uit een verre voorstad. Héél erg leuke vent, die Shaun, we hebben een aantal zeer aangename praatuurtjes doorgebracht. Neil vast ook hoor, die indruk wekte hij wel, maar hij heeft zo'n supersterstatus in Amerika, dat je daar als gewonerik nauwelijks contact mee krijgt.
Er waren meer panels en gelegenheden waarin/-bij ik iets deed, maar deze vond ik het leukst:


Dit alles was naar aanleiding van de verschijning van Rits, mijn eerste jeugdboek, in Amerika. Kijk, wat een leuk omslag!

Wat doet die Clint Eastwoord hier nu weer? Niets, maar ik moest aan hem denken - zie ook mijn eerste blog - en je kunt nooit genoeg plaatjes van Clint hebben.

Wat was er verder nog bijzonder, dit jaar? Een heleboel!

Ik heb in 2009 alleen geen tijd meer om daar uitgebreid over door te mijmeren. Misschien lukt het begin volgend jaar nog. Ik ben dol op lijstjes en terugblikken.

Hoe dan ook heb ik het schrijfjaar 2009 uitermate bevredigend afgesloten, want ik ben goed op dreef met mijn volgende jeugdboek. Ik besloot om even kerstvakantie te nemen, dat is goed voor mij zowel als voor het verhaal. Het (en ik) kan dan even rustig gisten, want net als bij oliebollenbeslag is dat nodig.

Maar ja, schrijven is niet alleen mijn werk, het is ook wat ik het liefste doe. Dus wat gebeurt er als ik vrij ben? Inderdaad: ik ga schrijven. Er lag nog het begin van een 8+verhaal in de 'kast', waarin ik eerder was vastgelopen, waarna ik het had weggelegd. Nu zag ik heel helder hoe het anders moest en verder kon. Leuk tussendoortje! Ik dacht: ik geef mezelf van kerst tot oudjaar om uit te zoeken of het verhaal levensvatbaar is.

Nu is het oudjaar, en voor mijn gevoel is het hartstikke levensvatbaar. Joepie! Ik ben al aardig ver, zelfs. Ben benieuwd of het ook écht gaat lukken, ik hoop het, want ik vind het voor de afwisseling heel erg leuk, om voor 8+ te schrijven.

Er is maar weinig fijner dan je te begraven in een verhaal. Zeker nu, tijdens die donkere eind-decemberdagen. Jammer dan het morgen januari is.

.