Het schrijfjaar 2009

Het was een mooi schrijfjaar, 2009. Eén van de bijzonderste gebeurtenissen was mijn trip naar New York, in april, waar ik was uitgenodigd door het PEN World Voices Festival, een ongelooflijk gaaf literair festival, met schrijvers van over de hele wereld. Hieronder zie je mij, onhandig en relaxed tegelijk, zittend in een panel tussen de Neil Gaiman, schrijver van o.a. Coraline, en Shaun Tan, illustrator/schrijver van De aankomst en het recentelijk in het Nederlands verschenen Verhalen uit een verre voorstad. Héél erg leuke vent, die Shaun, we hebben een aantal zeer aangename praatuurtjes doorgebracht. Neil vast ook hoor, die indruk wekte hij wel, maar hij heeft zo'n supersterstatus in Amerika, dat je daar als gewonerik nauwelijks contact mee krijgt.
Er waren meer panels en gelegenheden waarin/-bij ik iets deed, maar deze vond ik het leukst:


Dit alles was naar aanleiding van de verschijning van Rits, mijn eerste jeugdboek, in Amerika. Kijk, wat een leuk omslag!

Wat doet die Clint Eastwoord hier nu weer? Niets, maar ik moest aan hem denken - zie ook mijn eerste blog - en je kunt nooit genoeg plaatjes van Clint hebben.

Wat was er verder nog bijzonder, dit jaar? Een heleboel!

Ik heb in 2009 alleen geen tijd meer om daar uitgebreid over door te mijmeren. Misschien lukt het begin volgend jaar nog. Ik ben dol op lijstjes en terugblikken.

Hoe dan ook heb ik het schrijfjaar 2009 uitermate bevredigend afgesloten, want ik ben goed op dreef met mijn volgende jeugdboek. Ik besloot om even kerstvakantie te nemen, dat is goed voor mij zowel als voor het verhaal. Het (en ik) kan dan even rustig gisten, want net als bij oliebollenbeslag is dat nodig.

Maar ja, schrijven is niet alleen mijn werk, het is ook wat ik het liefste doe. Dus wat gebeurt er als ik vrij ben? Inderdaad: ik ga schrijven. Er lag nog het begin van een 8+verhaal in de 'kast', waarin ik eerder was vastgelopen, waarna ik het had weggelegd. Nu zag ik heel helder hoe het anders moest en verder kon. Leuk tussendoortje! Ik dacht: ik geef mezelf van kerst tot oudjaar om uit te zoeken of het verhaal levensvatbaar is.

Nu is het oudjaar, en voor mijn gevoel is het hartstikke levensvatbaar. Joepie! Ik ben al aardig ver, zelfs. Ben benieuwd of het ook écht gaat lukken, ik hoop het, want ik vind het voor de afwisseling heel erg leuk, om voor 8+ te schrijven.

Er is maar weinig fijner dan je te begraven in een verhaal. Zeker nu, tijdens die donkere eind-decemberdagen. Jammer dan het morgen januari is.

.

Ergste woord van 2009

2009 is nog niet ten einde, er kan nog van alles gebeuren, toch is het tijd om al melding te maken van 'Het ergste woord van 2009 volgens Mariken'.
In de vaste december-verkiezingsrubriek van Onze Taal noemt tot mijn verbazing niemand van de ondervraagden 'mijn' ergste woord. Men maakt zich vooral druk om het woord 'kopvoddentaks', terwijl dat toch best grappig gevonden is. Maar ja, daar gaat het natuurlijk niet om, bij mooie en lelijke woorden, dat snap ik. Het gaat om de lading. En die is kloterig in dat geval, dat is helemaal waar.

Hier komt-ie dan.
Ergste woord:
Allesje
Zoals het - steeds vaker, help!! - in liefdesverklaringen wordt gebruikt. Het duikt ineens overal op. "Hij is mijn allesje". Of zelfs: "me allessie", als men er een extra koddige en liefkozende draai aan wil geven.
"Bobbelientje, mijn wit-met-roze dwergpoedel, is echt m'n allesje." [sneu hoor!]
"Mijn vriendin Cherry is - snifsnif - echt me allessie. Whèh! Cherry, je bent echt me allessie. Wil je met me trouwen?"
Het is niet leuk om steeds ineen te krimpen, bij een woord. Waarom is dat woord zo bloedirritant? Het irriteert me zo erg, dat ik daar niet eens over wil nadenken. Soms wil je alleen maar boos zijn.

Merkwaardigste taalverschijnsel:
De mysterieuze verdwijning van de 'wederkerendheid' in wederkerende werkwoorden. Het rukt op, vooral met 'zich herinneren', maar ook andere werkwoorden moeten eraan geloven.
"Ik herinner die plaat niet, stond die op 1?"
Nog gekker wordt het in zinnen als deze: "Toen realiseerden we dat het slecht ging met oma." Arme oma, met zulke nare kleinkinderen!
Gelukkig - zwaar sarcasme - wordt het gemis aan wederkerendheid enigszins gecompenseerd door de spontane 'verwederkering' van beseffen. Dat gebeurde in de tweede helft van de jaren '90, en het verschijnsel heeft [zich] inmiddels warm genesteld in het taalbewustzijn van de natie. Des te vervelender dat ik nog altijd licht ineenkrimp als ik het iemand hoor gebruiken, of het zie staan in een artikel. Sommige zaken wennen nooit, besef ik (me) (WHAAH!).

Ik ben blijkbaar nogal negatief ingesteld, want het mooiste woord van 2009 kan ik zo snel niet bedenken. Wordt misschien vervolgd.

Hm, wat zal ik hier eens voor een foto bij plakken? Ha, ik weet het al. Als we toch met lijstjes en verkiezingen bezig zijn:

Favoriete wetenschapper van 2009:
Frans de Waal (zie vaag op foto linksonder in de hoek). Hij gaf onlangs een lezing in Groningen en ik, joepie, zat in het publiek. Dat was omdat bij hem op schoot gaan zittten de lezing misschien te veel bemoeilijkt zou hebben. Ik vind hem echt geweldig.

Favoriete visje van 2009:
Het gemaskerde kogelvisje. Gespot in de Rode Zee. Alleen al voor dit visje zou er ik weer naartoe gaan. Wat een leukerdje (om te zien, verder ken ik hem niet)!

..

Onweerstaanbare aantrekkingskracht?

Ook in Egypte is Kiek een groot succes. Bij de katten wel te verstaan. Mijn reisgenote had haar exemplaar nog niet uit haar tas gehaald, of er stormde al een poes op af, die zich erbovenop wierp.

.

..

.

Ik zit te mijmeren over de Koreaanse vertaling van Rits. Op de voorkant van het boek - zie hieronder - zien we een leuke tekening van een jongen en meisje onder water, in een - zo te zien - zwembad: het water is helder, en we zien streepjes, wat natuurlijk tegeltjes zijn. Niets aan de hand, zou je denken. Een zwembad, natuurlijk, dat kan.

Ja, alleen: in Rits komt helemaal geen zwembad voor. Rits en Rietje zwemmen altijd in een meertje!

Zouden ze per ongeluk een ander boek vertaald hebben? Het is lastig te controleren.

.

Ik kan geen waterdichte verklaring bedenken, maar de vergissing heeft vast iets te maken met verwantschap tussen het Nederlandse woord 'poel' (plas; ondiep, stilstaand water) en het Engelse 'pool'. Ze hebben het boek misschien vanuit het Nederlands vertaald met de Engelse vertaling als hulpmiddel erbij. En daar is met alle verschillende woordenboeken in de hand vast iets mis gegaan.

Of... wie heeft er een betere verklaring?

Er zijn wel meer tekeningetjes in het boek die ik niet kan plaatsen. Als ik inmiddels beter snapte hoe ik die na het scannen kon bewerken, dan zou ik ze even laten zien. Misschien later (pfff, technische dingen zijn niet aan mij besteed).

Raar hoor, zo'n vertaling waar je helemaal niets van kunt lezen. Ze kunnen er wel een carnavalsboek van hebben gemaakt, of een boek over mensen met vreemde hobby's. Wie zal het zeggen?

.

Een raadselachtig pakje!

Crazy! Vannacht kwam ik thuis van vakantie en vond een raadselachtig pakje van Lemniscaat, mijn uitgeverij.

Ik wist het pakje uiteindelijk open te krijgen en haalde er drie exemplaren uit van een boek boordevol mysterieuze tekens. Nader onderzoek toonde aan - het duurde effe voor ik het doorhad - dat het de Koreaanse vertaling van mijn eerste jeugdboek Rits was! Supergrappig!

Heb ik dit bedacht? Knap hoor:

Erg leuk gedaan, met geinige tekeningetjes die door het boek dwarrelen. Een heuse aanrader voor iedereen die het Koreaans machtig is. En mocht je die taal niet zo goed beheersen, dan lees je gewoon de Nederlandse versie. Or the English one.

.

Wauw, vrijdag een supertoffe recensie in de Volkskrant. Ik was er beduusd van! Ik flapperde helemaal!
En wat blijkt: ik leef in een Volkskrant-omgeving. Ik werd de hele dag gebeld, ge-sms't en gemaild door vrienden, familie, bekenden en medekinderboekenschrijvers, want iedereen had het gelezen. Heel gezellig, erg feestelijk!
Bij de lokale radio, OOG, hadden ze de recensie ook gezien en ik werd meteen uitgenodigd om 's middags op de radio over Kiek te vertellen. Ik voelde me één dag helemaal beroemd.
Misschien kun je hem lezen, als je hem hieronder aanklikt. Anders kun je, in geval van heftige interesse, naar mijn website gaan, daar zal ik hem binnenkort ook even op plaatsen.

Dit was trouwens het tweede exemplaar. Het eerste was meteen al bemodderd, omdat de poes eroverheen was gelopen. Als ze er niet bovenop gaat zitten (zie eerder bericht) stampt ze er wel overheen. Haha, maakt je meteen weer nuchter! Lekker belangrijk, allemaal!

.

Kinderboekenmarkt Den Haag 2009

Gisteren was er weer Kinderboekenmarkt in Den Haag! Altijd leuk, druk en gezellig. En natuurlijk vol aangename ontmoetingen met collega-schrijvers en aanverwante types. Hieronder zie je mij met "100% Niki Smit"! Ik ken Niki sinds 2000, toen we samen in een klasje onze eerste schreden zetten in kinderboekenschrijfland en elkaar onze (mis)baksels lieten lezen. Zoiets schept een band, voor eeuwig en altijd! Ik vind het zo leuk en bijzonder aan Niki dat ze volledig samen lijkt te vallen met haar boeken, ze is net zo mooi, vrolijk, grappig en speels! Kijk maar op haar weblog: http://www.nikismit.web-log.nl/


En hieronder sta ik met vriendin Loes Hazelaar, ook kinderboekenschrijver, achter haar toffe boeken:

Loes en ik hebben elkaar een paar jaar geleden ontmoet, op een open dag bij Scriptplus in Amsterdam, waar ik schrijfles geef, en waarvoor wij beiden manuscriptbeoordelingen maken. Soms heb je een instant-klik met iemand, heel bijzonder, je kent het vast wel, en dat was dus het leuke geval met ons! Sinsdien mailen we, bellen we en zien we elkaar geregeld, ook al wonen we niet bij elkaar om de (Achter)hoek. Op haar website kun je meer over haar vinden: http://loeshazelaar.nl/ Daar zou ik zeker eens gaan kijken!

Loes en ik zijn altijd leuke plannetjes aan het uitbroeden. Daarover hopelijk over een tijdje meer.

.

'Drift' in première

Afgelopen vrijdag (16 oktober 2009) ging 'Drift' in première, het stuk dat ik schreef voor Theater De Steeg! Ik had een foto willen nemen van de acteurs (Bas de Bruijn en Eva Smid) in het decor, maar Eva rende er meteen vandoor, naar verluidt niet omdat ik eraan kwam met mijn camera, maar omdat ze elders in het land nog een voorstelling moest spelen. Hier ikzelf dus maar weer, na afloop pratend met Dominic van Vree, nog heel even de artistiek leider van De Steeg (tot dinsdag) en Philippien Bos, vriendin (tevens maker van mooie dingen, waarover later vast nog meer).

.

Mooie recensie!

Ik kreeg vandaag een mooie recensie van mijn nieuwe jeugdboek 'Kiek', in het Dagblad van het Noorden! Zie ergens onder de kont van de kat.

Voor een recensie-citaat zonder kat erop: kijk op mijn website. Klik op boektitels en dan op Kiek.
.

Kinderboekenschrijversuitje juni 2009

Met andere, héél leuke kinderboekenschrijvers! In Delft.

Van links naar rechts: Niki Smit, Jacobina Kunnen, Mariken Jongman, Ben Slingenberg, Maaike Fluitsma.

.

New York april 2009

In april 2009 was ik in New York, uitgenodigd door PEN's World Voices Festival, heel stoer. Nog stoerder was dat ik eindelijk met Grote Held Clint Eastwood op de foto kon. Hij had in hetzelfde theater opgetreden als ik. Zie het bewijs linksboven mijn hoofd!



Zal ik ooit dichterbij hem komen dan dit?
.

Boekenbal 2009

Ik was voor het eerst op het boekenbal, samen met collega-schrijver en vriendin Rita Spijker.